Teckel van Palo Santo
Door: Karin van der Waals
Blijf op de hoogte en volg Karin
09 Februari 2016 | Portugal, Faro
'Ken Manuel ook teckels maken van dat hout?'
Vroeg mijn moeder, toen ik vertelde van ons winkeltje in Ayacucho.
De Sumaq Inca en de Sumaq Corazon (hart) zeiden mijn moeder niet zoveel. Maar een teckel van heilig hout, ja daar kan je haar 's nachts om drie uur haar bed voor uithalen.
'Ik zal het vragen aan hem, antwoordde ik.'
Mijn moeder spaart al zo'n 45 jaar teckels. Mijn moeder is een echte teckel freak. Onze eerste teckel heette Danny. Ik was een jaar of 6 toen we hem kregen. Een dikke bruine langharige worst op poten. Het was een ramp om hem uit te laten. We woonden tegenover het Erasmus park in Amsterdam, dan zou je denken dat zo'n hond vrolijk het park in rent. Maar nee hoor, Danny moest je mee sleuren. En als we weer richting huis liepen, trok hij als een bezetene aan de riem en dan kon je hem amper bijhouden.
Mijn twee broers (die vijf jaar ouder zijn) en ik hadden er een bloedhekel aan, om die dikke worst uit te laten. Als één van ons naar buiten ging, vroeg mijn moeder... of nee, mijn moeder vroeg niet, mijn moeder zei dat we Danny mee moesten nemen voor een loopie. Ik weet nog hoe wij stiekem de deur probeerden uit te glippen en heel zachtjes van drie hoog naar beneden slopen, om te voorkomen om Danny mee te nemen. Maar negen van de tien keer als we op de tweede etage waren, knalde onze voordeur open en dan riep mijn moeder alsnog met luide stem: 'Karin, neem je Danny effe mee... en dan maakte ik geïrriteerd in mijn gedachten af... VOOR EEN LOOPIE! Dat durfde ik niet hardop te zeggen en liep gedwee weer omhoog om die rot teckel onder mijn arm mee te nemen. Hij mocht geen trappen lopen, anders kreeg hij HD.
Heupdysplasie. Ik heb hem uit frustratie wel eens geknepen. Mijn broers ook.
's Avonds wist mijn moeder mijn stiefvader Ome Henk zo ver te krijgen dat hij Danny voor het slapen nog even uitliet. Of één van mijn broers. Maar meestal was Ome Henk de lul. Ze kocht hem om. Dan zei ze bijvoorbeeld: 'Als jij Danny nou effe uitlaat, dan hang ik de was nog effe op.' De was hing altijd in het trapgat aan een wasrek; aan de balustrade. Als Ome Henk – meestal na vijf minuten al - weer de trap opliep, dan riep mijn moeder met nat wasgoed in haar handen en een knijper in haar mondhoek, van drie hoog naar beneden: 'Henk, heb ie gekakt?' Dat riep Ome Henk terug. 'Wat?' 'Of Danny gekakt heb?' riep mijn moeder dan weer naar beneden. 'Jaha, riep Ome Henk dan geïrriteerd terug. Danny was het begin van haar Teckel mania.
Op elk plekje in haar huis is wel een beeldje van een teckel te zien. In de logeer kamer is een speciale kast ingericht met teckels. In de gang hangt een teckel-letterbak met, inderdaad, teckels. Ze heeft ze in alle maten en allerlei soorten materialen. Als wij vroeger op vakantie gingen, struinden we alle markten af op zoek naar een teckel voor mijn moeder.
Zo is mede haar hele collectie ontstaan, van ons gestruin.
Het is voor ons kinderen, familie en vrienden heel normaal dat haar huis gevuld is met teckels. Zo normaal, dat wij het niet eens meer zien.
Ik vroeg Manuel of hij een teckel uit Palo Santo kon maken. Hij vroeg mij om een voorbeeld te sturen. Op internet heb ik een plaatje gevonden en opgestuurd. Hij is meteen aan de slag gegaan en zie op de foto het resultaat!
Over een week of drie is mijn moeder een Teckel rijker. Een echte Palo Santo teckel uit Peru. Handgemaakt door Manuel. Het is een echte Altlas, zo heet de teckel van mijn moeder. Haar laatste, zoals ze zegt. Ze is 76 en Atlas, inmiddels 12 jaar, de hekkensluiter van alle teckels die mijn moeder heeft gehad.
Karin.
http://webshop.elikser.nl/cappuccino-met-karakter.html
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley