Laatste dag in Peru
Door: Karin van der Waals
Blijf op de hoogte en volg Karin
02 Maart 2017 | Peru, Lima
De laatste dag Peru.
Nu is dit stukje schrijf, ben ik nog één dag in Peru. Ik ben in mijn favoriete hotel in Lima. Morgen op mijn verjaardag vertrek in weer naar Madrid, om vervolgens met de bus naar Portugal te rijden.
Het waren bijzondere weken in Ayacucho. Het was spannend om Alfred te ontmoeten. We hadden alleen contact via de Skype gehad. En om ruim drie weken met iemand optrekken die ik alleen maar van Skype kende, was een behoorlijk risico. Vooral in Ayacucho. In die stad word je flink op de proef gesteld.
Ik zal vertellen hoe het tot stand is gekomen.
Love story
Twee jaar geleden, was ik op een verjaardag van één van mijn beste vriendinnen. Ze heet Thea. Wij waren vroeger buurmeisjes in de Mercatorstraat in Amsterdam west. De vriendschap die daar ontstaan is, is nooit overgegaan. De laatste jaren ben ik regelmatig bij Thea en haar man André neergeploft, als ik in Nederland vanuit Portugal op mijn tandvlees aankwam; in mijn oude Volkswagen bus. Thea voelt als mijn zus. Ik noem haar dan ook zusje. Bij Thea kan ik huilen, lachen en klagen. Heerlijk! En met André ga ik gezellig mee naar de bouwmarkt. André is dé Klussenier van Almere.
Verjaardag van Thea
Zoals ik eerder melde, was ik op 20 augustus 2015 op haar verjaardag. Ze werd 50. Thea had mij al eerder verteld, dat zij en haar man op Spaanse les zaten. Thea en André hadden destijds plannen om naar Spanje te emigreren. Het is nooit van de grond gekomen maar wat in het vat zit verzuurd niet. Ze kregen privé les van een Chileense lerares: Gemimah. Een prachtige Zuid Amerikaanse, met bergen energie. Ze hadden Gemimah ook uitgenodigd op haar feestje.
Een leuke lange man!
Nadat iedereen gezellig aan een drankje en een hapje was, kwam Gemimah op mij afstappen. We kletste over Zuid Amerika en over haar werk en mijn boek. Na een kwartier zei ze: 'Karin, ik heb ene leerling die bij mij op die Spaanse les heeft gezeten. Hij heeft óók jou boek gelezen. Hij vond het ene bijzonder verhaal. Echt, dát is nou echt ene man voor jou! Hij is héle grote man en helemáál fantastisch! Ik vind dat jullie horen gewoon bij elkaar. Hij heet Alfred, hij woont in Almere en hij heeft in 2009 een maand in Peru gereisd. Alfred is helemáál gek van Peru. Ik noem hem Alfredo.”
Ze leek wel een waterval en haar ogen straalde. Ik had nog iets van: Calma, calma. Ik was niet bezig met een relatie. Ik was al zo'n 12 jaar alleen en dat beviel mij prima. Alles wat ik tot dan had bereikt had ik zelf gedaan. Zonder hulp van een partner.
De avond verliep gezellig en toen Gemimah vertrok zei ze nog bij het afscheid: 'Ik ga jullie samen brengen, jij en Alfredo!' En lachend liep ze heupwiegend weg.
Terug in Portugal
Na de zomer reed ik weer terug naar Portugal. Op naar het mooie Algarve, daar waar de lucht altijd blauw is, de zon merendeel van het jaar schijnt en de bevolking zo vriendelijk is.
Dat doe ik al zo ruim drie jaar. Winter in Portugal en de zomer in Holland. Het beste van beide.
Vriendschapsverzoek
Toen ik een paar weken in Portugal was, kreeg ik een vriendschap verzoek van Alfred via Facebook. Er ging in de eerste instantie geen lichtje branden, maar toen hij schreef wie hij was, wist ik het weer. De leerling van Gemimah. Een lezer van mijn boek. Leuk! Die mooie grote man. Op de foto zag hij er leuk uit. Hmm... Inderdaad hij waas groot: 1.96m
We chatte over en weer en ik beloofde, als ik de zomer weer in Holland zou zijn, dat ik contact op zou nemen.
Portugal Duitsland Holland
Zoals wel vaker het geval is, dat ik als ik in Holland ben, dat ik het vele malen drukker heb dan gepland. En ik was ook nog zes weken in Duitsland geweest om vrienden te helpen en mijn bus op te knappen. Dus door alle drukte, was ik vergeten om contact op te nemen met Alfred.
Weer terug in Portugal
Weer terug in Portugal, zag ik op Facebook dat nóg een vriendin, ze heet Els, vriendschap had met Alfred. Ik informeerde bij haar en ze zei: 'Oh Karin, dat is nou echt een leuke kerel! Een hele leuke loyale man. Hij is groot en heeft mij vaak geholpen. Els heeft de stichting Wensjes in Almere opgezet. Een stichting voor mensen die net rond kunnen komen. Zeg maar de minder bedeelden van Almere. Er worden prachtige initiatieven opgezet. Een mooie stichting!
'Ik gun hem jou, echt waar Karin,' zei Els oprecht. 'En jou gun ik hem!'
Toen heb de draad weer opgepakt en heb Alfred uitgelegd hoe druk ik het had in Holland/Duitsland.
Van Chatten kwam Skypen
Van Chatten kwam Skypen. Alfred wilde niets liever dan ook naar Peru gaan, maar omdat hij een eigen bedrijf: DrukwerkExpert had, kon hij onmogelijk weg. Zijn wens was, het bedrijf groot maken, dan verkopen en dan naar Peru afreizen om mensen te helpen. Laat nou net het geval zijn, toen ik weer contact opnam met Alfred, dat hij in onderhandeling was met een koper voor zijn bedrijf. Hij had de laatste 10 jaar knoerthard gewerkt om er iets moois van te maken. Vanwege zijn werk, was er geen tijd voor een relatie in zijn leven. Alfred was dus ook al ruime tijd single.
Naar Peru
Ik vertelde dat ik een plan had om naar Peru te gaan voor een maand. Naar de stad Ayacucho. Ik had een project voor Sumaq Illary opgezet. Sumaq was toen 4 en ze is geboren met scheve voetjes en ze is doof. Ik heb dmv. mijn kruidenvoetenbaden, verkoop van sokken, tassen en heilig hout uit Peru geld kunnen inzamelen, zodat de familie met hun dochter 5 maanden naar Lima konden gaan om haar voetjes te laten corrigeren, wat allemaal zeer goed verlopen is. Ik ben al zo'n ruim 12 jaar bevriend met deze familie.
Toeristen
Ik had het idee om de familie te helpen organiseren om een tour te maken met toeristen. Ik zou helpen met het opzetten van de organisatie, zodat de de familie het in een later stadium zelfstandig zou kunnen doen. Dat zou extra inkomen kunnen zijn voor de familie. Wie weet voor ooit een operatie voor Sumaq. Alfred reageerde meteen enthousiast en zei: 'Karin als jij dát gaat organiseren, schrijf ik mij direct in. Ik ga mee! Inmiddels had ik al geboekt om op 3 februarie naar Peru te gaan.
Ik heb daar een nacht over geslapen en vroeg de volgende dag aan Alfred: 'Heb jij zin om met mij sámen die reis te organiseren. Ga je mee naar Ayacucho?' Alfred wilde niets liever dan mee gaan, maar er moest nog één handtekening gezet worden om zijn bedrijf te verkopen. Het was een spannende week.
Bedrijf verkocht
Die week kreeg ik een app met een figuurtje van een schoorsteen met witte rook. Alfred had zijn bedrijf verkocht! Een paar dagen later boekte hij een ticket naar Peru. Op dezelfde dag als van mij op 3 februari. Ik landde 's morgens om 7 uur en Alfred 's avonds om 7 uur. Ik geef toe dat ik de laatste uren behoorlijk nerveus was. Op Skype hadden we een goed contact en we kletsen uren.
Gekke hoest
Maar nu werd het echt. We hadden afgesproken dat ik Alfred van de luchthaven van Lima op zou halen. Ik had een hotel geboekt om de hoek van de luchthaven. De uren kropen voorbij en de spanning begon te stijgen. De twijfels sloegen toe... Als hij nou niet lekker ruikt... of als hij gek hoest... als dat soort rare gedachten schoten door mijn hoofd.
Geland
ik had gehoopt dat ik nog vijf kilo zou afvallen, maar dat was niet gelukt... Ik was zelfs aangekomen. Nou ja, dan maar meteen het diepe in. Als ik verliefd wordt, val ik vanzelf wel af, dacht ik.
De klik
En ja hoor, tegen acht uur kwam die grote leuke man door de gate. Hij viel direct op omdat de gemiddelde Peruaan 1.65 m is. Ik zag dat hij met zijn ogen aan het zoeken was, waar ik stond. Ik riep hem, hij hoorde het en kwam lachend recht op mij aflopen. We keken elkaar aan en het was direct ja. Dé klik. Dat allesbepalende eerste moment waarin je een ja of een nee voelt. Dat is onomkeerbaar. Het was overduidelijk van beide kanten een grote ja.
Het waren werkelijk fantastische weken! Op de site van Alfred staan alle belevenissen en prachtige foto's. www.alfredtenhulsen.waarbenjij.nu
Samen reizen
Als je samen de stad Ayacucho overleeft, dan kan je alles aan. Dat was de vuurdoop. Het ontbreekt aan hygiëne, je wordt moe, de hoogte vertraagd alles. Je krijgt diarree, je wordt geïrriteerd, je zit uren in bussen en bijna alle afspraken gaan niet door. Je wordt bijna overreden door bussen, taxi's en moto-taxis en het stikt er van de straathonden. Maar dáárin zit een schoonheid en een puurheid verborgen die ik nog nergens ter wereld heb ervaren. De mensen die daar wonen, die bijna allemaal getraumatiseerd zijn door de verschrikkingen van het Lichtend Pad, zijn zó echt. Zo puur natuur, dat alle ellende eromheen lijkt weg te vallen.
Gewerkt en gewoond
Ik heb in Peru gewerkt, gewoond ik heb er een boek over geschreven. Peru heeft mijn leven veranderd. Ik ben de vrouw geworden die ik wilde zijn. Ik ben tot de kern gegaan van mijn wezen en ben blij dat ik in deze periode van mijn leven een man heb ontmoet, die past. Die mee denkt, die meevoelt en er werkelijk is. En vooral; hoe fijn is het om weer te delen.
Het toeristen project was geen succes. De familie moet Engels spreken om de toeristen te verstaan. Alfred in en Manuel hebben een heerlijk tour gemaakt naar San Miguel en realistisch gezien zijn we het er allemaal over eens dat het allemaal leuk klinkt, maar dat er heel veel meer voor nodig is om toeristen rond te leiden. Bijna niemand spreekt Engels in Ayacucho. Zo'n project kun je niet zo één twee drie in elkaar draaien. Daar is veel tijd en zorg voor nodig.
We gaan kijken wat we nog voor Sumaq kunnen betekenen.
Karin van der Waals
Nu is dit stukje schrijf, ben ik nog één dag in Peru. Ik ben in mijn favoriete hotel in Lima. Morgen op mijn verjaardag vertrek in weer naar Madrid, om vervolgens met de bus naar Portugal te rijden.
Het waren bijzondere weken in Ayacucho. Het was spannend om Alfred te ontmoeten. We hadden alleen contact via de Skype gehad. En om ruim drie weken met iemand optrekken die ik alleen maar van Skype kende, was een behoorlijk risico. Vooral in Ayacucho. In die stad word je flink op de proef gesteld.
Ik zal vertellen hoe het tot stand is gekomen.
Love story
Twee jaar geleden, was ik op een verjaardag van één van mijn beste vriendinnen. Ze heet Thea. Wij waren vroeger buurmeisjes in de Mercatorstraat in Amsterdam west. De vriendschap die daar ontstaan is, is nooit overgegaan. De laatste jaren ben ik regelmatig bij Thea en haar man André neergeploft, als ik in Nederland vanuit Portugal op mijn tandvlees aankwam; in mijn oude Volkswagen bus. Thea voelt als mijn zus. Ik noem haar dan ook zusje. Bij Thea kan ik huilen, lachen en klagen. Heerlijk! En met André ga ik gezellig mee naar de bouwmarkt. André is dé Klussenier van Almere.
Verjaardag van Thea
Zoals ik eerder melde, was ik op 20 augustus 2015 op haar verjaardag. Ze werd 50. Thea had mij al eerder verteld, dat zij en haar man op Spaanse les zaten. Thea en André hadden destijds plannen om naar Spanje te emigreren. Het is nooit van de grond gekomen maar wat in het vat zit verzuurd niet. Ze kregen privé les van een Chileense lerares: Gemimah. Een prachtige Zuid Amerikaanse, met bergen energie. Ze hadden Gemimah ook uitgenodigd op haar feestje.
Een leuke lange man!
Nadat iedereen gezellig aan een drankje en een hapje was, kwam Gemimah op mij afstappen. We kletste over Zuid Amerika en over haar werk en mijn boek. Na een kwartier zei ze: 'Karin, ik heb ene leerling die bij mij op die Spaanse les heeft gezeten. Hij heeft óók jou boek gelezen. Hij vond het ene bijzonder verhaal. Echt, dát is nou echt ene man voor jou! Hij is héle grote man en helemáál fantastisch! Ik vind dat jullie horen gewoon bij elkaar. Hij heet Alfred, hij woont in Almere en hij heeft in 2009 een maand in Peru gereisd. Alfred is helemáál gek van Peru. Ik noem hem Alfredo.”
Ze leek wel een waterval en haar ogen straalde. Ik had nog iets van: Calma, calma. Ik was niet bezig met een relatie. Ik was al zo'n 12 jaar alleen en dat beviel mij prima. Alles wat ik tot dan had bereikt had ik zelf gedaan. Zonder hulp van een partner.
De avond verliep gezellig en toen Gemimah vertrok zei ze nog bij het afscheid: 'Ik ga jullie samen brengen, jij en Alfredo!' En lachend liep ze heupwiegend weg.
Terug in Portugal
Na de zomer reed ik weer terug naar Portugal. Op naar het mooie Algarve, daar waar de lucht altijd blauw is, de zon merendeel van het jaar schijnt en de bevolking zo vriendelijk is.
Dat doe ik al zo ruim drie jaar. Winter in Portugal en de zomer in Holland. Het beste van beide.
Vriendschapsverzoek
Toen ik een paar weken in Portugal was, kreeg ik een vriendschap verzoek van Alfred via Facebook. Er ging in de eerste instantie geen lichtje branden, maar toen hij schreef wie hij was, wist ik het weer. De leerling van Gemimah. Een lezer van mijn boek. Leuk! Die mooie grote man. Op de foto zag hij er leuk uit. Hmm... Inderdaad hij waas groot: 1.96m
We chatte over en weer en ik beloofde, als ik de zomer weer in Holland zou zijn, dat ik contact op zou nemen.
Portugal Duitsland Holland
Zoals wel vaker het geval is, dat ik als ik in Holland ben, dat ik het vele malen drukker heb dan gepland. En ik was ook nog zes weken in Duitsland geweest om vrienden te helpen en mijn bus op te knappen. Dus door alle drukte, was ik vergeten om contact op te nemen met Alfred.
Weer terug in Portugal
Weer terug in Portugal, zag ik op Facebook dat nóg een vriendin, ze heet Els, vriendschap had met Alfred. Ik informeerde bij haar en ze zei: 'Oh Karin, dat is nou echt een leuke kerel! Een hele leuke loyale man. Hij is groot en heeft mij vaak geholpen. Els heeft de stichting Wensjes in Almere opgezet. Een stichting voor mensen die net rond kunnen komen. Zeg maar de minder bedeelden van Almere. Er worden prachtige initiatieven opgezet. Een mooie stichting!
'Ik gun hem jou, echt waar Karin,' zei Els oprecht. 'En jou gun ik hem!'
Toen heb de draad weer opgepakt en heb Alfred uitgelegd hoe druk ik het had in Holland/Duitsland.
Van Chatten kwam Skypen
Van Chatten kwam Skypen. Alfred wilde niets liever dan ook naar Peru gaan, maar omdat hij een eigen bedrijf: DrukwerkExpert had, kon hij onmogelijk weg. Zijn wens was, het bedrijf groot maken, dan verkopen en dan naar Peru afreizen om mensen te helpen. Laat nou net het geval zijn, toen ik weer contact opnam met Alfred, dat hij in onderhandeling was met een koper voor zijn bedrijf. Hij had de laatste 10 jaar knoerthard gewerkt om er iets moois van te maken. Vanwege zijn werk, was er geen tijd voor een relatie in zijn leven. Alfred was dus ook al ruime tijd single.
Naar Peru
Ik vertelde dat ik een plan had om naar Peru te gaan voor een maand. Naar de stad Ayacucho. Ik had een project voor Sumaq Illary opgezet. Sumaq was toen 4 en ze is geboren met scheve voetjes en ze is doof. Ik heb dmv. mijn kruidenvoetenbaden, verkoop van sokken, tassen en heilig hout uit Peru geld kunnen inzamelen, zodat de familie met hun dochter 5 maanden naar Lima konden gaan om haar voetjes te laten corrigeren, wat allemaal zeer goed verlopen is. Ik ben al zo'n ruim 12 jaar bevriend met deze familie.
Toeristen
Ik had het idee om de familie te helpen organiseren om een tour te maken met toeristen. Ik zou helpen met het opzetten van de organisatie, zodat de de familie het in een later stadium zelfstandig zou kunnen doen. Dat zou extra inkomen kunnen zijn voor de familie. Wie weet voor ooit een operatie voor Sumaq. Alfred reageerde meteen enthousiast en zei: 'Karin als jij dát gaat organiseren, schrijf ik mij direct in. Ik ga mee! Inmiddels had ik al geboekt om op 3 februarie naar Peru te gaan.
Ik heb daar een nacht over geslapen en vroeg de volgende dag aan Alfred: 'Heb jij zin om met mij sámen die reis te organiseren. Ga je mee naar Ayacucho?' Alfred wilde niets liever dan mee gaan, maar er moest nog één handtekening gezet worden om zijn bedrijf te verkopen. Het was een spannende week.
Bedrijf verkocht
Die week kreeg ik een app met een figuurtje van een schoorsteen met witte rook. Alfred had zijn bedrijf verkocht! Een paar dagen later boekte hij een ticket naar Peru. Op dezelfde dag als van mij op 3 februari. Ik landde 's morgens om 7 uur en Alfred 's avonds om 7 uur. Ik geef toe dat ik de laatste uren behoorlijk nerveus was. Op Skype hadden we een goed contact en we kletsen uren.
Gekke hoest
Maar nu werd het echt. We hadden afgesproken dat ik Alfred van de luchthaven van Lima op zou halen. Ik had een hotel geboekt om de hoek van de luchthaven. De uren kropen voorbij en de spanning begon te stijgen. De twijfels sloegen toe... Als hij nou niet lekker ruikt... of als hij gek hoest... als dat soort rare gedachten schoten door mijn hoofd.
Geland
ik had gehoopt dat ik nog vijf kilo zou afvallen, maar dat was niet gelukt... Ik was zelfs aangekomen. Nou ja, dan maar meteen het diepe in. Als ik verliefd wordt, val ik vanzelf wel af, dacht ik.
De klik
En ja hoor, tegen acht uur kwam die grote leuke man door de gate. Hij viel direct op omdat de gemiddelde Peruaan 1.65 m is. Ik zag dat hij met zijn ogen aan het zoeken was, waar ik stond. Ik riep hem, hij hoorde het en kwam lachend recht op mij aflopen. We keken elkaar aan en het was direct ja. Dé klik. Dat allesbepalende eerste moment waarin je een ja of een nee voelt. Dat is onomkeerbaar. Het was overduidelijk van beide kanten een grote ja.
Het waren werkelijk fantastische weken! Op de site van Alfred staan alle belevenissen en prachtige foto's. www.alfredtenhulsen.waarbenjij.nu
Samen reizen
Als je samen de stad Ayacucho overleeft, dan kan je alles aan. Dat was de vuurdoop. Het ontbreekt aan hygiëne, je wordt moe, de hoogte vertraagd alles. Je krijgt diarree, je wordt geïrriteerd, je zit uren in bussen en bijna alle afspraken gaan niet door. Je wordt bijna overreden door bussen, taxi's en moto-taxis en het stikt er van de straathonden. Maar dáárin zit een schoonheid en een puurheid verborgen die ik nog nergens ter wereld heb ervaren. De mensen die daar wonen, die bijna allemaal getraumatiseerd zijn door de verschrikkingen van het Lichtend Pad, zijn zó echt. Zo puur natuur, dat alle ellende eromheen lijkt weg te vallen.
Gewerkt en gewoond
Ik heb in Peru gewerkt, gewoond ik heb er een boek over geschreven. Peru heeft mijn leven veranderd. Ik ben de vrouw geworden die ik wilde zijn. Ik ben tot de kern gegaan van mijn wezen en ben blij dat ik in deze periode van mijn leven een man heb ontmoet, die past. Die mee denkt, die meevoelt en er werkelijk is. En vooral; hoe fijn is het om weer te delen.
Het toeristen project was geen succes. De familie moet Engels spreken om de toeristen te verstaan. Alfred in en Manuel hebben een heerlijk tour gemaakt naar San Miguel en realistisch gezien zijn we het er allemaal over eens dat het allemaal leuk klinkt, maar dat er heel veel meer voor nodig is om toeristen rond te leiden. Bijna niemand spreekt Engels in Ayacucho. Zo'n project kun je niet zo één twee drie in elkaar draaien. Daar is veel tijd en zorg voor nodig.
We gaan kijken wat we nog voor Sumaq kunnen betekenen.
Karin van der Waals
-
02 Maart 2017 - 18:35
Mieke Van Stiphout:
Wat een heerlijkverhaal, geniet ervan en voor jou en Alfred alle Gelukvan de wereld! -
02 Maart 2017 - 18:37
Ancilla:
En zo valt alles op z'n plek. Prachtig!
Liefs, Ancilla -
02 Maart 2017 - 19:16
Alfred Ten Hulsen:
Prachtig geschreven! Het was een fantastische ervaring in Ayacucho en heerlijk om samen onze dromen te kunnen waarmaken. Gelukkig zien we elkaar weer snel! :) -
02 Maart 2017 - 20:35
Harm :
Geweldig verhaal je hebt em ben blij voor je!! i -
02 Maart 2017 - 21:37
Aafje:
Jouw geluk straalt over ons allemaal uit, zo voelt het... -
02 Maart 2017 - 22:20
Ineke Vos :
Alles lijkt samen te vallen, ! Karin ik wens je alle goeds toe , en omdat m'n buurvrouw over drie weken voor langere tijd naar Peru gaat om les geven in Lima , zijn er plannen dat ik haar ga opzoeken ! Dus misschien komen we elkaar nog tegen. Je hebt ook de hartelijke groeten van Margriet ,( Dominicus ) .
Liefs, ien -
03 Maart 2017 - 00:05
Melanie Ten Hulsen:
Hi Karin!
Ben heel blij voor jou en mijn vader :)!
Je schrijft zo leuk, word er helemaal blij van haha
Kan niet wachten om je te ontmoeten in April.
(Hopelijk ook Teuntje)
Liefs, Mel -
03 Maart 2017 - 19:27
Rene-Frank Granaada:
prachtig verhaal Karin! Heb zelf ooit (79-80) 17 ma door Z. amerika gereisd in een eigen ingericht en verscheept Ford Transit dubbellucht busje.. toen 3 maanden in Peru en op de teruggweg nog een x een maand, heerlijk land.. wat leuk wat je doet, en leuk die Alfredo, heerlijk voor jullie!
Ja en Mongolie daar loop ik ook aan te denken, heb een Range Rover op het oog. nu nog een dame die wat russisch spreekt en dan met 2 auto's op weg, doen jullie mee? 3-5 ma uit en thuis ;)
Warme grt, RFG -
07 Maart 2017 - 23:03
Leidy En Allard:
Hallo Karin.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Wat geweldig dat je deze man hebt leren kennen,we zijn erg blij voor je.
Wij waren in December net 10 dagen in Portugal toen we teruggeroepen werden.
Mijn zus is die nacht overleden.Nu zijn we nog steeds in nederland en gaan niet meer terug.
Karin we wensen je alle geluk van de wereld en hopen elkaar toch nog eens tegen te komen.
Liefs van ons. -
08 Maart 2017 - 10:43
Margreet:
wat een goed verhaal . veel geluk samen !
margreet -
08 Maart 2017 - 14:00
Jaco:
Mooiiiiiiiiiiii. Veel liefs, Jaco
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
