Harten vijf - Reisverslag uit Faro, Portugal van Karin Waals - WaarBenJij.nu Harten vijf - Reisverslag uit Faro, Portugal van Karin Waals - WaarBenJij.nu

Harten vijf

Door: Karin van der Waals

Blijf op de hoogte en volg Karin

26 November 2015 | Portugal, Faro



Teun komt na drie uur terug, ze heeft een blijk in haar ogen die ik nog niet eerder heb gezien. Haar ogen glimmen en ze loopt fier met een kwispelde staart op mij af. Alsof ze wil zeggen: 'Wat ik nou toch heb meegemaakt...' Preto sjokt met zijn tong op zijn hielen achter haar aan. Arme Preto, hij is tien jaar oud en voor het hondensoort al een echt oude lul. Ondanks zijn hoge leeftijd denk ik dat die twee een leuk feest hebben gehad.
Ik laat haar voor de resterende tijd, dat ik in de manege help, vrij los lopen, het wonder is toch al geschied. Laten we hopen dat ze niet meer vruchtbaar was.

Mijn tijd in de manege zit erop en ik rij terug naar de plek in de Algarve waar ik vaker heb gestaan. Het idee of ik weer ga schrijven of reizen is nog niet helder. Ik wil afwachten of Teun zwanger is. Dan moet ik haar laten aborteren en steriliseren. Ze komt uit een nest met elf broers en zusters. Zal je net zien.... krijgt zij ook elf pups. Ik zou niet weten waar ik al dat grut moet laten in mijn bus. En, er lopen al genoeg honden rond in de Algarve.

Als ze zwanger is aborteren ze haar. Dat doen ze hier aan de lopende band, het stikt nog steeds van de straathonden in de Algarve. Al zijn het lang niet zoveel als 18 jaar geleden. Er zijn verschillende projecten het leven in geroepen om straathonden op te vangen en vooral om ze te laten steriliseren. De projecten zijn veelal opgericht door dierenliefhebbers uit het buitenland.

Twee weken na de date met Preto zetten Teuntje haar tepels op. Grote tepels betekend zwanger. Ik weet zelf nog hoe het voelt... Wat moet ik nou? Ik woon in een bus. Zie je het voor je?
We gaan naar de dierenarts. Ik vertel het verhaal van Teun en Preto. De dierenarts knikt. Hij vertelt dat we vanaf de bevruchting 28 dagen verder moeten zijn om met een echo te kijken of ze inderdaad zwanger is. En wat te doen tegen die tijd.

Ik wordt heen en weer geslingerd door twijfels. Aan één kant lijkt het mij bijzonder om één keer mee te maken zo'n nest met pups en om Teun als moeder te zien. Haar moeder was geweldig. Toen Teuntje vijf weken was, ging haar moeder zwemmen in de zee met haar tien broers en zussen. Volgens de eigenaar, van de moeder van Teun, leek het net alsof ze een reeks eendjes achter haar zwommen. Dat moet een prachtig gezicht geweest zijn. Toen ik Teuntje kwam ophalen – ze was drie maanden – gaf ik haar moeder een koekje, Teuntje stond er naast. Haar moeder snuffelde eraan en duwde het koekje richting de bek van Teuntje, die het smakelijk aannam.

Aan de andere kant zie ik alleen maar blaffende honden die de vloer van mijn bus onder schijten. En nog erger, dat ik de komende jaren met een hok vol honden leef, als een verwilderde hippie met groene kaplaarzen aan. Omdat ik de honden aan de straatstenen niet kwijt raak.

De dagen gaan voorbij en de tepels van Teuntje groeien per dag. Ik weet bijna wel zeker dat ze zwanger is. Ik hoop stiekem dat het een hormoon kwestie is, wat ze heeft na de loopsheid, dat vanzelf weer overgaat. Grote onzin natuurlijk. Teun is gewoon zwanger, klaar uit!

De 28 dagen zijn om en ik zit in de wachtkamer van de dierenarts. Teun is meegenomen naar achteren om een echo te laten maken. Ik moet even wachten. Ik ben zenuwachtig. Het lijkt alsof ik persoonlijk op een uitslag wacht van een zwangerschapstest. Na een half uur komen Teun en de dierenarts de wachtkamer binnen lopen. Ik wordt verzocht om mee te lopen naar de behandelkamer.
'Ja, ze is inderdaad zwanger. Ik zag vijf hartjes kloppen,' zegt de dierenarts vrolijk. Teun ligt op de grond met haar kop op mijn voet. 'We hebben goed gekeken en het waren er vijf. Wat ga je doen?' vraagt de dierenarts vriendelijk. 'Vijf, zijn het er maar vijf?' vraag ik zenuwachtig. 'Ja, vijf hartjes hebben we zien kloppen.'

Mijn gedachten vallen weg. Alle voors en tegens bestaan niet meer. 'We gaan het doen... ik laat de pups komen, 'zeg ik vastberaden.' Het floepte zo uit mijn mond. Ik zei het met een gemak alsof ik op een boerderij met 24 hectare grond woon. Teun verroert zich niet en slaapt gewoon door. 'Ik kan het niet over mijn hart krijgen om haar te laten aborteren,' zeg ik overdondert van het nieuws.
Ik spreek met de dierenarts af, als er iets mis gaat, dat ik langs kan komen. Ze zal zo half maart werpen.

'We gaan het doen Teun,' zeg ik als we op weg naar de bus lopen. 'Ik heb geen idee hoe we het gaan aanpakken, maar jij wordt moeder. Eén keertje Teun. Eén keer moeder.'
Teun loopt zoals gewoonlijk naast me en is zich van geen kwaad bewust.
Schrijven of reizen leg ik op de plank. Dat is voor later zorg. We zullen wel zien hoe het loopt.

Wordt vervolgd...

Karin.

Ik ben overal tegen. Tot ik een besluit neem, dan ben ik ervoor. Lijkt me logisch.

Johan Cruiff.

http://webshop.elikser.nl/cappuccino-met-karakter




  • 26 November 2015 - 21:50

    Gina:

    Hey Karin.
    Wat leuk,Teun zwanger!!!
    Ik ben benieuwd hoe je dit gaat oplossen,kijk weer uit naar je volgende verslag!!!!
    Gr.Gina.

  • 26 November 2015 - 22:02

    Aafje:

    zet 'm op Kaat!

  • 26 November 2015 - 22:05

    Helen:

    Lieve Kaar,
    Ik ben dol op dit verhaal (dat zeg ik bij al je verhalen hè) het blijft speciaal om te lezen. Hoop dat alles goed met jullie gaat! Ik wacht op het vervolg. Love you. Liefs en kus.

  • 26 November 2015 - 22:14

    Judith:

    Aaaahhhhh Teuntje gaat kleintjes krijgen!! Dat zal leuk zijn en ook een gedoe haha. Komt goed. Xx

  • 26 November 2015 - 23:12

    Simone Dresens:

    Koarin!
    Alweer 'n verhaal,wat ben je productief! Fijn, meid!
    loveyou.

  • 27 November 2015 - 00:28

    Margreet:

    Ach die Teun, wat leuk, maar ik weet, hoe groet jou bus is, ik ben benieuwd, heel veel success, en groetjes van ons

  • 28 November 2015 - 12:39

    Leidy :

    Hallo Karin.

    Weet je nog dat ik mee ben geweest naar de dierenarts voor het grote nieuws.Dat was een geweldige ervaring.Prachtig verhaal.Hopen elkaar in December weer te zien.

    Leidy

  • 28 November 2015 - 15:23

    Silly:

    Zooowww wat een avontuur he Kaart was het jou en Teunske
    En zo vereerd dat ik ook de Stinkies heb gezien en mee gemaakt
    Het werkelijk een Feestje in de Bus met ze alle geweest geweldiggg

    Kaart ik ben trots op jou keer
    Op keer weet jij het gvd weer jou verhaal neer te zetten of wij er naar mogen kijken in beeld vorm

    Hou van jou Topper
    Dikke kus je Fan xxxxSil

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Portugal, Faro

Project Sumaq Illary

Momenteel ben ik bezig met project: Sumaq Illary.


Het gaat om een Peruaans meisje van 5 jaar. Zij heet Sumaq Illary. Ze is met scheve voetjes geboren. Ze woont met haar familie (Vader Manuel, moeder Martha, zus Cendy,zus Anghie en zus Naty) in de stad Ayacucho. Later bleek dat ze ook doof was. Een behandeling en operatie zijn noodzakelijk. In januari 2016 ben ik begonnen d.m.v. voetenbaden incl. pedicure én de verkoop van sokken, tassen en heilighout ( Palo Santo)(uit Peru) om geld te genereren zodat Sumaq naar het ziekenhuis in Lima zou kunnen gaan om onderzocht en behandelt te worden. Uiteindelijk is daar €2500,- mee opgehaald.


Manuel, Martha en Sumaq zijn vijf maanden in Lima geweest. Ze hebben een kamer in Lima kunnen huren. Sumaq is onderzocht voor haar gehoor en ze is aan haar voetjes behandelt. Haar voetjes zijn mooi gecorrigeerd door middel van therapie. Ze staan niet helemaal recht, maar het is beter dat voorheen. Ze viel om de haverklap en dat is voorbij.

Nu haar gehoor. Sumaq komt in aanmerking voor een Cochleair implantaat.
Een cochleair implantaat – kortweg CI – is een elektronisch implantaat dat geluid omzet in elektrische pulsen die de gehoorzenuw in de cochlea (of slakkenhuis) direct stimuleren. De hoorfunctie van buiten-, midden- en binnenoor inclusief de 16.000 trilhaartjes in de cochlea worden voor een deel overgenomen door (maximaal) 24 elektroden van een cochleair implantaat. Met een CI kunnen personen die geen of nog maar een beperkt restgehoor bezitten in beperkte mate (weer) klanken, geluiden en spraak waarnemen.

Operatie
De patiënt wordt onder narcose gebracht of lokaal verdoofd. Er wordt een opening in het schedelbot achter het oor geboord. In het slakkenhuis (oor) wordt een flexibele lintvormige elektrode (het implantaat) geschoven, zodanig dat de elektrode dicht tegen de te prikkelen zenuwvezels aan ligt. De operatie kan 1½ tot 6 uur duren, waarna de patiënt nog 1 tot 5 dagen in het ziekenhuis blijft. Een aantal weken na de operatie worden de geplaatste implantaten getest met behulp van een relatief eenvoudige computer, bijvoorbeeld een laptop. Het komt voor dat het implantaat in het geheel niet werkt; soms blijkt de gehoorzenuw niet te functioneren, hoewel dit in de meeste gevallen vooraf te testen is.

Door de vreugde die de meeste CI-dragers voelen bij het opnieuw kunnen waarnemen van geluid, bestond in het verleden weleens de mythe dat je er net zo veel mee kunt horen als een goedhorende. Men wordt door een CI echter op zijn best slechthorend in plaats van doof, en de resultaten wisselen per persoon. Vooral de perceptie van muziek is vaak zeer beperkt. Alle betrokken belangenorganisaties zijn het er daarom over eens dat een goede voorlichting over CI erg belangrijk is.

Alvorens we ons (inmiddels draag ik het project niet meer alleen. ik doe het project samen met mijn vriend, Alfred ten Hulsen) gaan inzetten voor de operatie, is een dovenschool ook van groot belang in de Stad Ayacucho. Er zijn geen dovenscholen in Ayacucho.

We zijn bezig met een onderzoek om uit te vinden hoeveel doven kinderen Ayacucho telt.

Al met al staan we nog in de kinderschoenen en gaan in Holland uitgebreid onderzoek doen hoe we een organisatie kunnen vinden die een dovenschool in Ayacucho wil opzetten.

D.M.V stukjes die ik schrijf hou ik u op de hoogte van de ontwikkelingen rondom Sumaq Illary.

In 2006 tot 2009 heb ik een timmerwerkplaats opgezet voor de stichting Mama Alice en Los Cachorros. Het was een samenwerkingsverband.

Over die Periode heb ik een boek geschreven
http://webshop.elikser.nl/cappuccino-met-karakter.html

We zijn 3 februari tot 3 maart in Ayacucho geweest en gaan in september weer terug. Maar dan voor een half jaar.


Recente Reisverslagen:

07 Juni 2017

De lessen voor Sumaq en familie zijn begonnen!

03 Juni 2017

Goed nieuws uit Peru

29 Mei 2017

VoetenVrouw Karin

23 Mei 2017

Los Cachorros

25 Maart 2017

Vergeelde lama's en een kerk
Karin

Actief sinds 04 Aug. 2015
Verslag gelezen: 489
Totaal aantal bezoekers 31186

Voorgaande reizen:

03 Februari 2017 - 31 December 2018

Project Sumaq Illary

Landen bezocht: